profesor Narodowego Uniwersytetu imienia Ivana Franki we Lwowie, Dziekan Wydziału Kultury i Sztuki. Krytyk teatralny, historyk teatru. Absolwentka Kijowskiego Narodowego Uniwersytetu Teatru, Kina i Telewizji im. I. K. Karpenki-Karego na Wydziale Teatrologicznym (1991). W latach 1991-2001 była asystentką kierownika literackiego we Lwowskim Teatrze Narodowym im. M. Zankowieckiej. Od 1999 r. do dziś pracuje w Katedrze Teatrologii i Sztuki Aktorskiej Wydziału Kultury i Sztuki Lwowskiego Uniwersytetu Narodowego im. I. Franki: PhD (2007), doktor habilitowany (2020), profesor katedry (2021). Redaktor naczelna teatrologicznego czasopisma “Proscaenium” LNU im. I. Franki. Prezes Komisji teatrologicznej Towarzystwa Naukowego Imienia Tarasa Szewczenki. Autorka ponad 220 artykułów o historii, teorii teatru, aktualnym życiu scenicznym Lwowa i Ukrainy. Monografię „Ukraina w teatrze polskim XIX stulecia: strategii oraz formy reprezentacji” poświęciła wyobrażeniowym aspektom teatralnych relacji polsko-ukraińskich. Prowadzi we Lwowie kurs autorski „Studia postkolonialne w teatrologii” na studiach magisterskich a także zajęcia z zakresu studiów teatrologicznych na Uniwersytecie Ukraińskim Katolickim we Lwowie. Uczestniczy w pracach powstałej w ramach Pracowni BPW-TKL międzynarodowej grupy badawczej w roku akademickich 2022/23: „Wiedze lokalne w teatrze i performansie ostatniego dwudziestolecia wobec niesprawiedliwości epistemicznej. Perspektywa Polski i Ukrainy”.
Profesorka zwyczajna, doktorka habilitowana, literaturoznawczyni, slawistka. Od 1998 roku pracuje w Instytucie Filologii Słowiańskiej na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. W latach 2008-2018 kierowała Zakładem Ukrainistyki IFS. Od 2015 roku jest kierownikiem Centrum Transkulturowych Studiów Posttotalitarnych na Wydziale Filologicznym UWr. Od 2008 do 2015 roku pracowała także w Katedrze Ukrainoznawstwa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jej zainteresowania naukowe dotyczą literatury ukraińskiej i rosyjskiej, studiów nad płcią, studiów memorialnych i nad traumą, studiów postkolonialnych oraz dekolonialnych. Jest autorką ponad stu publikacji naukowych, w tym takich monografii, jak: Motyw snu w prozie starszych symbolistów rosyjskich. Fiodor Sołogub (2001), W kręgu secesji ukraińskiej. Wybrane problemy poetyki twórczości pisarzy „Młodej Muzy” (wyd. pol. 2006; wyd. ukr.: 2016), Химерний Яцків. Модерністський дискурс у прозі Михайла Яцкова (2010), Wyjść z milczenia. Dekolonialne zmagania kultury i literatury ukraińskiej XXI wieku z traumą posttotalitarną (2018; wyd. ukr. 2020). W latach 2013-2016 kierowała międzynarodowym projektem naukowym nt. „Posttotalitarny syndrom pokoleniowy w literaturach słowiańskich Europy Środkowej, Wschodniej i Południowo-Wschodniej w świetle studiów postkolonialnych” (NPRH Nr 12H 12 0046 81). Redaktorka naczelna czasopism: „Miscellanea Posttotalitariana Wratislaviensia” (Wrocław) oraz „Pomiędzy. Polonistyczno-Ukrainoznawcze Studia Naukowe” (Lwów Kijów – Wrocław), a także serii wydawniczej „Wrocławskie Studia nad Posttotalitaryzmami” (Wydaw. UWr). Wykładała na uniwersytetach w Austrii, Chorwacji, Czechach, Niemczech, Słowacji, Ukrainie, USA. Stypendystka Harvard University. Uczestniczy w pracach powstałej w ramach Pracowni BPW-TKL międzynarodowej grupy badawczej w roku akademickich 2022/23: „Wiedze lokalne w teatrze i performansie ostatniego dwudziestolecia wobec niesprawiedliwości epistemicznej
Profesor zwyczajny w Czarnomorskim Narodowym Uniwersytecie imienia Petra Mohyły w Ukrainie, w latach 1997 -2015 Dziekan Wydziału Języków Obcych na tej uczelni, w latach 2012 -215 prezes Stowarzyszenia Hispanistów w Ukrainie, autor książek: Jorge Latorre, Antonio Martínez, Oleksandr Pronkevich (eds). El telón rasgado. El Quijote como puente cultural con el mundo soviético y postsoviético. Ediciones Universidad de Navarra, S.A., Pamplona, 2015; Дон Кіхот: роман – міф – товар (Don Quixote: Novel – Myth – Commodity) – Kyiv, NaKMA University Press, 2012. Нація-нарація в іспанській літературі доби модернізму (Nation as Narration in the Spanish Literature of the Modernist Period). – (Kyiv, Pedahohichna Presa, 2008. Kierownik dwóch projektów badawczych, w tym ostatnio – 2014 -2015 – “Postotalitarian Generational Syndrom in the Slavic Literatures of Central and Eastern Europe at the End of the 20th – the Beginning of the 21st Centuries (sponsored by the Ministry of Science and Higher Education of the Polish Republic # № 12H 12 0046 81 «Posttotalitarny syndrom pokoleniowy w literaturach słowiańskich Europy Środkowej, Wschodniej i Południowo-Wschodniej końca XX – początku XXI wieku w świetle studiów postkolonialnych) we współpracy z Katedrą Ukrainistyki w Instytucie Filologii Słowiańskiej Uniwersytetu Wrocławskiego i Katedrą Teorii Literatury Instytutu Literatury Narodowej Akademii Nauk imienia T.H. Szewczenki. Jego zainteresowania naukowe obejmują: wstęp do metodologii hiszpańskich studiów kulturowych nad narodową tożsamością w literaturze XX wieku, studia na przedstawieniami Hiszpanii i Hiszpanów w ukraińskiej i rosyjskiej literaturze XX i XXI wieku, intermedialność literatury i filmu, literatury i filmów animowanych, literatury i kitchu oraz reklamy w procesie konstruowania narodu , totalitarne i post-totalitarne studia w hiszpańskiej, ukraińskiej i rosyjskiej literaturze i kulturze. Uczestniczy w pracach powstałej w ramach Pracowni BPW-TKL międzynarodowej grupy badawczej w roku akademickich 2022/23: „Wiedze lokalne w teatrze i performansie ostatniego dwudziestolecia wobec niesprawiedliwości epistemicznej. Perspektywa Polski i Ukrainy”.
doktor nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa i doktor habilitowany w dziedzinie kulturoznawstwa. Profesor Uniwersytetu Śląskiego w Instytucie Nauk o Kulturze. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się wokół kilku zasadniczych zagadnień: lokalnej kultury teatralnej, teatru i krytyki teatralnej dwudziestolecia międzywojennego, teatru ludowego i amatorskiego oraz form sztuki estradowej. Autorka dwóch monografii: Kabarety i rewie międzywojennej Warszawy. Z prasowego archiwum Dwudziestolecia (Katowice 2007) oraz Czasopiśmiennictwo teatralne w Polsce w latach 1914-1939 (Katowice 2014 oraz artykułów o teatrze śląskim i zagłebiowskim. Członek Zarządu Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych oraz Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego. Razem z Ewą Bal i Ewą Wąchowską jest współredaktorką przygotowywanej do publikacji w ramach działań Pracowni BPW_TKL monografii zbiorowej: Na przecięciu. Performansy naturo-kulturowe w diagnozowaniu stref kontaktu i konfliktu (jesień WUJ 2022)
menadżerka kultury, teatrolożka, animatorka kultury, reżyserka. Dyrektorka Teatru Zagłębia w Sosnowcu. Doktorantka na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Studiowała w Akademii Teatralnej w Warszawie, Akademii Praktyk Teatralnych w Gardzienicach, Uniwersytecie Opolskim, Uniwersytecie Ekonomicznym w Katowicach. Członkini Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych. Należy do Stowarzyszenia Dyrektorów Teatrów. Otrzymała nagrodę Marszałka Województwa Śląskiego za upowszechnianie i ochronę dóbr kultury. Jest także stypendystką Marszałka Województwa Śląskiego w dziedzinie kultury. Inicjatorka i pomysłodawczyni wielu działań społeczno – artystycznych i edukacyjnych. Naukowo zajmuje się badaniem kultur lokalnych, a w szczególności teatrów obrzędowych i etnoteatrów. Prowadzi zajęcia na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Od 2014 roku współprowadzi fundację zajmującą się wsparciem kultury i edukacji, a w szczególności działalnością Teatru Naumionego z Ornontowic. Uczestniczy w pracach powstałej w ramach Pracowni BPW-TKL międzynarodowej grupy badawczej w roku akademickich 2022/23: „Wiedze lokalne w teatrze i performansie ostatniego dwudziestolecia wobec niesprawiedliwości epistemicznej. Perspektywa Polski i Ukrainy”.